Είναι συνηθισμένο να ονομάζουμε τις υποσυνείδητες σκέψεις και ιδέες που τη δεδομένη στιγμή είναι εκτός συνείδησης. Με άλλα λόγια, αυτές είναι σκέψεις που δεν μπορούν να γίνουν συνειδητές.
Από φιλοσοφική άποψη, το υποσυνείδητο είναι ένα στρώμα συνείδησης που μπορεί να αποκαλυφθεί μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Αυτό αναφέρεται σε ένα όνειρο ή εσφαλμένες ενέργειες. Στην ψυχολογία, αυτός ο όρος χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε διανοητικές διαδικασίες και καταστάσεις που βρίσκονται έξω από τη σφαίρα της συνείδησης.
Ο όρος «υποσυνείδητο» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 18ου αιώνα. Στη συνέχεια, όρισε τη σφαίρα δράσης των ασυνείδητων φαινομένων. Στις φυσιολογικές θεωρίες, το υποσυνείδητο σχετίζεται με μια ποικιλία φυσιολογικών μηχανισμών συμπεριφοράς. Αυτός ο όρος είναι μια εξαιρετικά σημαντική έννοια στην ψυχαναλυτική θεωρία. Αλλά μόνο από τη στιγμή που ο Sigmund Freud άρχισε να χρησιμοποιεί αυτήν την ιδέα, άρχισε να χρησιμοποιείται ενεργά στην ψυχολογία.
Ο Φρόιντ θεωρούσε πάντα την υποσυνείδητη πλευρά της ψυχικής ζωής πολύ πιο σημαντική από τη συνειδητή. Συγκρίνει ακόμη και το υποσυνείδητο με ένα παγόβουνο. Κατά τη γνώμη του, είναι το υποσυνείδητο που περιέχει σημαντικά ένστικτα και αναμνήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν συνειδητά. Αλλά υπήρξε μια ξαφνική καταστολή. Αποδεικνύεται ότι το υποσυνείδητο υλικό είναι μια δύναμη που ωθεί ένα άτομο σε ενέργειες συγκεκριμένης φύσης. Ο Φρόιντ ανέπτυξε μια ειδική τεχνική για τη μελέτη του υποσυνείδητου. Πρότεινε ότι η μεταφορά κάποιων οδυνηρών στιγμών του υποσυνείδητου στη συνείδηση θα βοηθούσε στην ανακούφιση της ψυχικής ασθένειας. Σύμφωνα με τον Freud, η αυτόματη συμπεριφορά μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς συνειδητή συνειδητοποίηση. Αλλά ταυτόχρονα, δεν μπορεί να θεωρηθεί υποσυνείδητο.
Το υποσυνείδητο μυαλό είναι κεντρικό στοιχείο της κοινωνιολογικής επιστήμης, καθώς συχνά μετατρέπεται σε ψυχαναλυτές. Οι μεταφροϋδικές θεωρίες αντιπαρατέθηκαν με τις διδασκαλίες του για το υποσυνείδητο. Έτσι, ο A. Adler ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να αναθεωρήσει ριζικά τις διδασκαλίες του Φρόιντ. Προέβαλε την αρχή της ψυχολογικής αποζημίωσης και προσπάθησε να παρουσιάσει όλη την ψυχολογική δραστηριότητα ως αγώνα σε υποσυνείδητο επίπεδο. Ο Jung πρότεινε ότι το προσωπικό υποσυνείδητο κρύβει ένα βαθύτερο στρώμα του συλλογικού υποσυνείδητου. Και ο Fromm παραδέχτηκε την ύπαρξη ενός ατόμου υποσυνείδητου. Κατά την άποψή του, η κοινωνία καθορίζει ανεξάρτητα ποιες σκέψεις και συναισθήματα μπορούν να φτάσουν σε συνειδητό επίπεδο και ποια είναι επικίνδυνα για την ύπαρξή της. Αποδεικνύεται ότι το περιεχόμενο του υποσυνείδητου μπορεί να καθοριστεί από τη δομή της ίδιας της κοινωνίας.
