Συχνά συμβαίνει ότι, μέχρι πρόσφατα, ένα τόσο αγαπητό και στενό παιδί, γίνεται ξένος και κλειστός. Γιατί διαχωρίζουμε; Γιατί τα παιδιά έχουν μυστικά και τη δική τους ζωή που δεν είναι πάντα ασφαλή για αυτά;
Οδηγίες
Βήμα 1
Οι γονείς δεν νοιάζονται για το τι κάνει το παιδί. Δεν ελέγχουν τις ενέργειές του, δεν γνωρίζουν τα χόμπι και τα ενδιαφέροντά του, δεν γνωρίζουν τους φίλους του και δεν έχουν ιδέα πού και με ποιον ξοδεύει χρόνο. Το παιδί έχει πλήρη, απεριόριστη ελευθερία δράσης. Η μαμά και ο μπαμπάς εκτελούν μόνο υλικές λειτουργίες, χωρίς να επενδύουν εσωτερικές αξίες στην προσωπικότητα του παιδιού. Ως αποτέλεσμα, πρέπει να ψάξει το νόημα της ζωής αλλού, και συχνά αυτό το ψευδές νόημα προκαλεί σοβαρή βλάβη στο παιδί.
Βήμα 2
Η αντίθετη κατάσταση, ο υπερ-έλεγχος, επίσης δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι γονείς προσπαθούν να παρακολουθούν κάθε βήμα του παιδιού, αναγκάζοντάς τους να αντιγράψουν το σύστημα αξιών και ενδιαφερόντων τους, αγνοώντας την ατομικότητα του γιου ή της κόρης τους. Ως αποτέλεσμα, δύο τύποι παιδιών: ένα - συνηθίστε να προσαρμόζεστε, είναι απολύτως αβοήθητοι, μπορούν να υπακούσουν μόνο χωρίς να έχουν τη δική τους γνώμη, ενώ άλλοι, αντίθετα, αρχίζουν να κάνουν τα πάντα παρά το γεγονός ότι τελειώνει επίσης πολύ άσχημα.
Βήμα 3
Συχνά οι γονείς, που προσπαθούν να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες του παιδιού, δεν τον αρνούνται τίποτα, προσπαθούν να κρυφτούν από οποιεσδήποτε δυσκολίες στη ζωή. Ως αποτέλεσμα, το παιδί γίνεται εγωιστικό, θέλει να πάρει τα πάντα από τη ζωή με έναν εύκολο τρόπο, χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια. Αντιμετωπίζοντας την πραγματική ζωή έχει μεγάλη δυσκολία. Επιπλέον, αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζουν συχνά τους γονείς τους ως καταναλωτές χωρίς καν να σέβονται.
Βήμα 4
Η υπερβολική αυστηρότητα δεν θα φέρει επίσης καλά αποτελέσματα. Οι αυστηρές τιμωρίες για τα παραμικρά αδικήματα και η σκληρότητα στη σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών, ως απάντηση, προκαλούν φόβο και εξαιρετική σκληρότητα στα παιδιά, η οποία στη συνέχεια μεταβαίνει στην ενηλικίωση. Το παιδί προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να κρύψει τον προσωπικό του χώρο από τους γονείς του.
Βήμα 5
Η ζωή ενός παιδιού είναι παρόμοια με εκείνη της Σταχτοπούτας. Η μητέρα ή ο πατέρας δεν αντιλαμβάνεται το παιδί για κάποιο λόγο. Τα παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα στη συναισθηματική αποξένωση των γονιών τους, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο εάν υπάρχουν άλλα παιδιά στην οικογένεια που αντιμετωπίζονται με αγάπη. Ως αποτέλεσμα, το παιδί μεγαλώνει για να είναι πολύ ευαίσθητο και ευάλωτο, αισθάνεται την κατωτερότητά του.
Βήμα 6
Η επιθυμία των γονέων να κάνουν ένα παιδί θαύμα από ένα παιδί επίσης συχνά καταλήγει σε αποτυχία. Προσπαθούν να του δώσουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση, για να τον κρατήσουν απασχολημένο με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Συχνά δεν δίνεται προσοχή στο ταλέντο ή τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες του παιδιού. Πρέπει να τρέξει από το σχολείο στο αθλητικό τμήμα, στη συνέχεια σε μια σχολή μουσικής ή σε ξένες γλώσσες, αντί να παίζει με τους συναδέλφους του. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις γονικές φιλοδοξίες, το παιδί είναι σπασμένο, τελικά γίνεται ανήσυχο και ανήσυχο, αρχίζει να κάνει τα πάντα για παράσταση, μπορεί να αναπτύξει μυστικούς φόβους.
